Ouderschap kan bijzonder moeilijk zijn wanneer men een traumatische ervaring in zijn jeugd heeft gehad. Temeer wanneer men geconfronteerd wordt met de nasleep van een trauma ondergaan door de eigen kinderen.
Onder de beste omstandigheden wekt ouderschap ‘spoken’ uit het verleden, zoals Selma Fraiberg zo treffend in haar stuk ‘Ghosts in the nursery’ schreef. Naarmate kinderen ouder worden, kan elke fase van hun ontwikkeling ouders doen herinneren aan hun eigen ervaringen van die leeftijd, of hen doen worstelen met ontwikkelingstaken. De ’terrible twos’ is bijvoorbeeld een indrukwekkende test van de problemen die iedere ouder zelf heeft met betrekking tot controle en autonomie, waarbij herinneringen aan het plezier en de worstelingen van mobiel en onafhankelijk worden aan het licht worden gebracht.
Wanneer er sprake is geweest van een bijzonder traumatische ervaring in de eigen geschiedenis van een ouder, kan dit op cruciale momenten de kop opsteken en het ouderschap erg moeilijk maken. Als het kind ook worstelt met de gevolgen van trauma’s of misbruik, kan de combinatie bijzonder explosief zijn. Beiden kunnen zich in posttraumatische toestanden van verstarring of explosiviteit bevinden, en slagen er in ieder geval niet in om dingen vo
or elkaar te krijgen en te verlangen naar iets of iemand om hen te helpen te beheersen.
Hier zijn een aantal publicaties die ik heb geschreven over de kwestie van trauma’s en ouderschap
Shame and resilience in a teenage mother
Schaamte en veerkracht in een tiener moeder
Resilience in traumatized parents
English 
Nederlands 
Recent Comments